واکنش های نوزاد

واکنش های نوزاد : چون نوزاد کنترل محدودی بر بدنش دارد، طبیعت او را به مهارت های حفظ بقا مجهز کرده است. با وجود اینکه این واکنش ها ضروری هستند اما ممکن است باعث شوند نوزاد به شکل مجموعه ای از اعصاب که در زمان های عجیب خودش را می کشد، لگد می زند و حرکات تند و سریع انجام می دهد، به نظر برسد اما این واکنش ها در واقع نشانه این است که همه چیز به خوبی کار می کند. بسیاری از این پاسخ های اولیه طی چند ماه آینده و با سازمان یافتگی بیشتر بدن و عدم نیاز نوزاد به این واکنش ها ناپدید خواهند شد. در این مدت می توانید با انجام این بازی های جالب و سرگرم کننده رشد نوزاد را بررسی کنید.

1. نوزاد در مواجهه با تماس بدنی و صدای شما آرام می‌گیرد، واکنش های نوزاد

   این نکته اثبات می‌کند، شما رابطه‌ی خوبی را با او شکل داده‌اید.

   نوزادان گریه می‌کنند. خیلی زیاد هم این کار را می‌کنند و اینکه فقط با آنها حرف بزنید احتمالا گریه‌ی آنها را بند نخواهد آورد. صدای شما آوای موسیقی او در شکم مادر بوده است، بنابراین به طور عمومی صدای شما باید توجه‌ی او را به خود جلب کند. جنیفر شو (Jennifer Shu) که پزشک کودکان و نویسنده‌ی کتاب «پیش به سوی خانه با نوزادی در آغوش» است، می‌گوید: «نوزاد شما عادت به خانه‌ای تنگ و کوچک دارد و صدای شما بخش مهمی از تجربه‌ای است که او از زندگی در داخل رحِم داشته است، بنابراین پس از تولد هم شنیدن صدای شما، قنداق شدن، راه بردنش همراه خودتان و احساس گرمای بدن شما همگی دوران آرام رحِمی را برای او تداعی می‌کند.» اولین قدم نوزاد برای برقراری پیوند با شما این است که با حضور شما آرام می‌شود و این حالت نشانه‌ای واضح از این نکته است که او به لحاظ عاطفی و هیجانی، در حال رشد است.

1. شما در طول روز بین ۸ تا ۱۰ بار پوشک نوزاد را عوض می‌کنید و وزن نوزاد رو به‌افزایش است

   این نکته اثبات می‌کند، او به اندازه‌ی کافی شیر می‌خورد و با سرعت متناسبی در حال رشد است. حتی اگر مقدار شیری که می‌خورد از روزی به روز دیگر متفاوت باشد.

   اگر شیر خودتان را به نوزاد می‌دهید، چطور می‌توانید مطمئن شوید که به اندازه‌ی کافی شیر خورده است؟ تعداد پوشک‌هایی که عوض می‌کنید گواهی بر میزان کافی شیر شما است.

   سارا که مادر یک نوزاد است می‌گوید: «کودک من پنج هفته پیش از موعد به دنیا آمد و فقط ۲ کیلو و ۳۰۰ گرم وزن داشت، همیشه زمان وزن‌کِشی‌ او، نگران پایین بودن وزنش بودم. تا اینکه بعد از حدود ده روز از تولدش وزن قابل‌توجهی گرفت آن وقت توانستم از نگرانی در مورد شیر خوردنش دست بردارم.»

   بسیار مهم است که برای مراقبت از سلامت فرزندتان او را نزد پزشک متخصص اطفال ببرید، پزشک می‌تواند تشخیص دهد که آیا فرزند شما به قدر کافی وزن اضافه کرده است یا نه. اما در فاصله‌ی دیدارهای‌تان با پزشک، تعداد پوشک‌های کثیف بهترین نشانه برای اثبات این هستند که آیا او به اندازه‌ی کافی شیر می‌خورد؟ پس به این شاخص ساده اما مهم توجه داشته باشید و از نگرانی بی‌مورد درباره‌ی اینکه هر دفعه چقدر شیر می‌خورد؟ آیا کم است یا زیاد؟ دست بردارید. این‌طور نیست که نوزادان هر روز یا حتی هر وعده به اندازه‌ی مساوی شیر بخورند. دکتر شو می‌گوید: «در میزان شیری که نوزاد می‌خورد جهش‌های ناگهانی و کاهش‌هایی هم وجود دارد.» نکته‌ی مهم این است که وزن نوزاد باید با گذشت زمان افزایش پیدا کند.

2. نوزاد در هر روز حداقل به تعداد دفعاتی محدود آرام می‌شود و به محیط اطرافش دقت می‌کند

   این نکته اثبات می‌کند، او در حال مشاهده‌ی جهان پیرامون خود است و در حال آموختن از آن است.

   در چند هفته‌ی اول زندگی که در آن بینایی هنوز تار است، نوزاد تقریبا هر دوساعت، یک‌بار شیر می‌خورد و تقریبا ۱۶ ساعت خواب منقطع و نه پشتِ سرهم دارد. در بین این خواب‌های منقطع، معمولا نوزاد گریه می‌کند و اتفاق خاص دیگری نمی‌افتد. اما درست زمانی که نوزاد کنترل ماهیچه‌های چشم خود را به‌‌دست می‌آورد و بر یک هدف دیداری (که معمولا شما هستید) متمرکز می‌شود، تازه متوجه می‌شوید چه اسفنج کوچکی در آغوش خود دارید. زمانی که نوزادان آرام و هوشیار هستند، هر چه در محیط‌شان وجود دارد وارسی می‌کنند و انواع مختلفی از اطلاعات جدید را مانند یک اسفنج جذب و سپس پردازش می‌کنند. دکتر شو می‌گوید: «نوزادان زمانی که به یک‌ماهگی می‌رسند مدت زمان بیشتری را بیدار می‌مانند، این بیداری زمانی است که در بازه‌های زمانی کوتاه آرام می‌گیرند و غرق در نشانه‌های دیداری بیشتر می‌شوند.»

3. نوزاد در جستجوی الگوها، رنگ‌ها و حرکات است

   این نکته اثبات می‌کند، بیناییِ او تیزتر شده و رشد مغزی او در حال افزایش است.

   شاید شما ندانید که توانایی برداشتن نگاه از پنکه‌ی سقفی زمانی که به آن خیره شده‌ است نشانه‌ای از پیشرفت بینایی او است، اما همین‌طور است. قدرت بینایی نوزادان در هنگام تولد تقریبا یک‌پنجمِ فرد بزرگسالی است که بیناییِ نرمال دارد. نوزادان در ابتدا تنها قادرند اجسامی را ببینند که در فاصله‌ی ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متری آنها قرار دارند، همان فاصله‌ای که زمان شیر دادنِ نوزاد، بین صورت او و شما وجود دارد. در یک‌ماهگی کودک می‌تواند تا حدود ۴۵ سانتی‌متری خود را هم ببیند. در دو‌ماهگی، بیشتر نوزادان الگوها، رنگ‌های درخشان و اشیای چرخنده مانند پنکه و آویزهایی که در اثر جریان باد حرکت می‌کنند را با چشم‌های‌شان دنبال می‌کنند. در این زمان که هنوز توانایی تشخیصِ رنگ‌ها یا ادراک عمق آنها کامل رشد نکرده است، رنگ‌های متفاوتِ در کنار هم که ایجاد کنتراست می‌کنند توجه نوزاد را به خود جلب می‌کنند.