جدا شدن زودرس جفت چیست و در چه زمانی از بارداری شایع تر است؟

جدا شدن زودرس جفت چیست و در چه زمانی از بارداری شایع تر است؟ : عارضه پارگی جفت به معنای جدا شدن زودرس جفت از دیواره رحم قبل از اتمام بارداری می باشد. این موضوع باعث خونریزی می گردد. در چنین مواردی باید زایمان به صورت سزارین صورت گیرد. البته نوع درمان در مواقع پارگی جفت بر اساس سن بارداری و وضعیت مادر و جنین متفاوت است. 

چه عواملی باعث جدا شدن زودرس جفت از دیواره رحم  می شود؟

در ابتدا، لازم است  به یاد داشته باشید که جدا شدن زودرس جفت از دیواره رحم قبل از تاریخ مقرر زایمان، در بدن زنان حامله ای بسیار خطرناک است. این در حالی است که جدا شدن نسبی و یا کامل جفت از دیواره رحم زنان باردار در هنگام زایمان با برنامه ریزی قبلی انجام گرفته و زیاد خطرناک نیست. همانطور که می دانید وظیفه ارگان جفت در طول دوران بارداری زنان رشد و توسعه مناسب جنین داخل رحم مادر است. در واقع، این عضو به انتقال اکسیژن به بدن جنین و تغذیه و رشد او کمک کرده و تا زمان زایمان، از کودک داخل رحم مادر باردار پشتیبانی می کند. بنابراین، می توان ادعا کرد که جدا شدن زودرس جفت از دیواره رحم مادر باردار می تواند برای خود او و جنین داخل رحمش تهدید بزرگی به شمار آید. اگرچه این عارضه بسیار نادر است، اما مادران جوان و بی تجربه باید توجه داشته باشند که در هنگام بروز چنین وضعیتی، بلافاصله به یک پزشک متخصص زنان و زایمان مراجعه کنند. در نهایت، فراموش نکنید که جدا شدن زودرس جفت از دیواره رحم زنان در طی سه ماهه سوم از دوران بارداری بیشتر اتفاق می افتد. البته، بیشتر این افراد پس از هفته ۲۰ از دوران بارداری در معرض خطر جدا شدن زودرس جفت از دیواره رحم خود قرار دارند.

در صورت مشاهدۀ هر کدام از این نشانه‌ها، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید:

• خونریزی واژینال یا لکه‌بینی
• خروج مایع خون‌آلود از واژن به دلیل پاره شدن کیسۀ آب
• انقباض دردناک، حساس شدن رحم، درد شکم یا کمردرد
• انقباضات مکرر یا ادامه‌دار
• کاهش یا توقف حرکات جنین در رحم

از آنجا که خونریزی ممکن است از رحم نباشد، واژن و دهانۀ رحم شما توسط پزشک بررسی می‌شود تا مشخص شود که خونریزی ناشی از عفونت، پارگی، پولیپ یا علت‌های دیگری نباشد. همچنین پزشک کاهش ضخامت دهانۀ رحم و باز شدن آن را نیز ارزیابی می‌کند، زیرا خونریزی ممکن است ناشی از پارگی رگ‌های کوچکی بر اثر تغییرات دهانۀ رحم باشد. در صورت خونریزی شدید یا هر نشانه‌ای از شوک؛ احساس ضعف، غش، رنگ‌پریدگی، تعرق، گیجی یا تپش قلب با اورژانس تماس بگیرید. اگرRh خون شما منفی باشد یا به هر دلیلی در سه ماهۀ دوم یا سوم بارداری خونریزی داشتید، احتمالاً پزشک به شما داروی روگام (Rhogam) را که پادتنRh است، تزریق می‌کند تا احتمال تداخل و ناسازگاری خونی مادر و جنین را کاهش دهد.

عوامل مؤثر در جدا شدن جفت

این موضوع که دقیقاً چه عواملی باعث جدا شدن جفت می‌شود، به درستی مشخص نیست. با این وجود، مشکل جدا شدن جفت در زنانی شایع‌تر است که:

• اختلال انعقاد خون دارند.
• پارگی کیسۀ آب پیش از موعد داشته باشند.
• فشار خون مزمن، فشار خون حاملگی یا پره‌اکلامپسی دارند.
• قبلاً در دورۀ بارداری دچار خونریزی شده باشند.
• در حاملگی قبلی مشکل جدا شدن جفت را داشته باشند.
• حجم مایع آمنیوتیک زیادی دارند که به این عارضه پلی‌هیدرآمنیوس می‌گویند.
• چندقلو باردارند؛ در این صورت، جدا شدن جفت بلافاصله بعد از به دنیا آمدن اولین کودک معمول است.
• تمام افرادی که دچار ضرب‌دیدگی شدید یا تصادف شده‌‌اند؛ به خصوص تصادف رانندگی، مورد حمله واقع شده‌؛ با ضربه به شکم، یا آسیب‌های دیگری به شکمشان وارد شده ‌است.
• سیگار و قلیان، آمفتامین، مواد مخدر یا الکل مصرف می‌کنند.
• فرزندان زیادی داشته یا مسن باشند؛ این خطر با افزایش سن بیشتر می‌شود.
• ناهنجاری رحم یا فیبروئید(Fibroids) دارند، به خصوص اگر یک فیبروئید پشت محلی قرار داشته باشد که جفت به آن متصل است.

اقداماتی پس از جدا شدن جفت

وقتی زمان زایمان نزدیک است، باید بلافاصله برای انجام آن اقدام شود؛ حتی اگر این جدا شدن جزئی باشد، زیرا هر لحظه می‌تواند بیشتر شود. اگر خونریزی شدید اتفاق افتاده است یا علائمی وجود دارد که نشان می‌دهد نوزاد اکسیژن کافی دریافت نمی‌کند، باید سریعاً عمل سزارین انجام شود. اگر پزشک مشکوک به جدا شدن جزئی جفت باشد و کودک شما نیز بسیار نارس باشد، تا زمانی که حال شما و کودکتان مساعد است، می‌توانید زایمان را به تأخیر بیندازید. در این حالت شما باید ریسک جدا شدن جفت و زایمان نوزاد زودرس را با هم بسنجید و تصمیم درستی بگیرید. ممکن است برای افزایش سرعت رشد ریه‌های نوزاد و جلوگیری از مشکلات خاص مربوط به نوزادان نارس داروهایی تجویز شود. لازم است در بیمارستان و مداوم تحت نظر بمانید تا تیم پزشکی بتواند در صورت مشاهدۀ اولین نشانه از وخیم‌تر شدن وضعیت جفت یا مساعد نبودن حال کودک، زایمان را انجام دهد.