بابلینگ کودکان چیست؟
بعضی مواقع به آوای نوزادان بابلینگ کودکان یا غرغر یا زمزمه گفته می شود.
زیرا برای افرادی که بر سخن گفتن تسلط دارند معنایی ندارد.
مثل ابن است که شخصی تعدادی حرف را در جعبه ای انداخته، آنها را به هم ریخته و دوباره آنها را بیرون ریخته. البته گفتنی‌ست بابلینگ یک گام مهم در برقراری ارتباط است.
اما خود کلمات هیچ معنایی ندارند.
مثلا اگر کودک شما “بابابابابابا” می گوید و به چیزی یا جایی اشاره می کند، در واقع سعی نمی کند اسم آن را صدا کند، بلکه فقط غرغر می کند!
اما با همه این ها بابلینگ اهمیت زیادی دارد. درواقع کودک هنر کنار هم قرار دادن صداها را یاد می گیرد و بعدا به آن صداها نوعی معنا می دهد.
بابلینگ آنقدر پیچیده است که در سه نوع مختلف در سنین مختلف نوزادان ارتباط دارد :
بابلینگ حاشیه ای.
این مدل غرغر نوزاد در بین ۴ تا ۶ ماهگی دیده می شود. ممکن است کودک تلفظ خود را افزایش داده و آواهای بیصدا و صدادار را با هم جفت کند. بیشتر اینها هجا هستند.
بابلینگ متعارف.
کودک بین ۶ تا ۱۰ ماهه شما باید صداهای قابل تشخیص را شروع کند و چندین مورد از آنها را به هم بچسباند.
اینجاست که صداهایی مانند “گو” و “گا-گا” شروع می شود! حتی دو نوع بابلینگ متعارف وجود دارد :
تکرار کردن.
جایی که کودک صدای هجا را بارها و بارها تکرار می کند (“دی دی دی”).
غیر تکراری.
جایی که صداهای هجا هم متفاوت هستند (“می با گو”).
بابلینگ محاوره ای.
تاحالا شده دیده باشید کودکی با صدای کودکانه با پدر و مادرش “صحبت” کنه!
اما واقعا الگوهای گفتاری آنها تقلیدی از گفتار بزرگسالان است؟
این مرحله از زمزمه های مکالمه ای، درآن کودک هنوز نمی تواند کلمات واقعی را کنار هم قرار بدهد. اما همین گفتگوی معمولی بین افراد شامل بیان، مکث، تغییر صدا و حتی حرکات دست است. این مرحله اغلب از حدود ۱۰ ماهگی شروع می شود و این یک حرکت بزرگ قبل از آن است که نوزاد اولین کلمه واقعی خود را بیان کند.
چرا بابلینگ و این آواها در کودکان بسیار اهمیت دارد؟
در حقیقت، طیف وسیعی از متخصصان، از آسیب شناسان گفتار گرفته تا پزشکان اطفال، می گویند بابلینگ نقش بسیار مهمی در رشد زبانی نوزادان ایفا می کند.
این رویه به آنها کمک می کند تا بر بیان خود کنترل داشته باشند و احساس خود را بیان کنند.
