برای افزایش وزن نوزاد نارس چه باید کرد؟

نوزادان نارس : نوزادانی که با وزن کم به دنیا می آیند!

آیا می توان برای افزایش وزن آن ها کاری کرد؟

نوزادان نارس، نوزادانی می باشند که زودتر از موعد مقرر یعنی قبل از هفته ۳۷ام بارداری متولد می شوند.

این نوزادان با وزن کم به دنیا می آیند. معمولا هم در تغذیه و شیرخوردن مشکل دارند. خود همین مساله باعث عوارض جدی همچون زردی در این نوزادان می شود. همینطور افزایش وزن نوزادان نارس که به یک چالش تبدیل شده.

درنتیجه برای تغذیه و افزایش وزن نوزادان نارس چه باید کرد؟

اول بپردازیم به واژه نارس : نوزادان نارس

مدت زمان حاملگی طبیعی در انسان ۳۹ هفته می باشد.

نوزادی که هرزمانی و هرهفته ای قبل از ۳۷ام بارداری متولد شود، نارس یا premature بوده. و اما اینکه چقدر نارس باشد بسته به زمان تولد او است :

• کمتر زودرس : نوزاد بین هفته های ۳۴ام تا ۳۶ام بارداری
• زودرس در حد متوسط : بین هفته های ۳۲ تا ۳۴ام بارداری
• بسیار زودرس : نوزاد قبل از ۳۲ هفته بارداری
• زودرسی بسیار شدید : تولد قبل از هفته ۲۵ام بارداری

وزن نوزادان در زمان تولد حداقل ۳کیلوگرم است. هرچه نوزاد زودتر از این زمان به دنیا بیاید، وزنش کمتر می شود. وزن بیشتر نوزادان نارس در زمان تولد کمتر از ۲.۳ کیلوگرم است.

• چالش ها در تغذیه نوزادان نارس :

نوزادانی که قبل از هفته ۳۲ام متولد می‌شوند،تغذیه یا شیرخوردن به طور صحیح ندارند.

چون هنوز رفلکس مکیدن و بلعیدن در ان ها رشد نکرده. حتی عمل تنفس، مکیدن و بلع را نمی توانند با یک ترکیب صحیح انجام دهند. نوزاد نارس تمایل به اب بیشتری از طریق پوست یا مجاری تنفسی دارد. کلیه های آن ها به شکل کامل رشد نکرده. به خاطرهمین حفظ تعادل مایعات در بدن این نوزادان، در مقایسه با نوزادان ترم سخت تر است. پس اب بدن بیش از اندازه کم شده یا بیش از اندازه در بدن جمع می شود.

بیشتر این نوزادان از مشکلات تنفسی یا گردش خون رنج می برند. همین باعث مانع تغذیه مناسب و افزایش وزن می شود.

قادر به پردازش و هضم پروتئین های موجود در شیر مادر نیستند.

چه راه هایی برای افزایش وزن این نوزادان می باشد؟

برای بهبود و افزایش وزن این نوزادان دستگاه های انکوباتور مخصوص نوزادان استفاده می‌شود.

این دستگاه دارای هوای مرطوب است که از اتلاف اب بدن نوزاد جلوگیری می کند. و اما کمک به افزایش وزن این نوزادان با این روش های ویژه :

• تغذیه داخل وریدی ـ تزریق مایعات از طریق وریدی

این کار از مسیر بازو، پا یا سر نوزاد انجام می شود.

این روش برای نوزادانی ست که رشد ریه به طور درست نداشته اند. و بدن آن ها آماده فراوری و هضم شیر نیست.

• تغذیه به روش گاواژ ـ برای نوزادان با مشکلات قلب، ریوی یا رفلاکس

درواقع رفلاکس های نوزاد قوی نیست و نمی تواند عمل مکیدن انجام دهد.

در این روش شیر از طریق لوله ای در دهان نوزاد یا بینی او، به معده اش فرستاده می شود.

• تغذیه از طریق کاتتر نافی ـ شامل قراردادن لوله در بندناف

تغذیه از این طریق انجام می گیرد.

البته این روش به طور معمول استفاده نمی شود. مهم افزایش تدریجی مقدار شیر داده شده به نوزاد است. برای اینکه از عفونت روده به نام انتروکولیت نکروزان (NEC) جلوگیری شود. چون تهدید کننده زندگی نوزاد است.