آنفولانزای معده در نوزادان و شیر خواران
آنفولانزای معده در نوزادان و شیر خواران : آنفولانزا، یک عفونت ویروسی بسیار مسری دستگاه تنفسی شایع در کودکان می‌باشد. این بیماری می‌تواند در همه‌ی گروه‌های سنی رخ دهد، با این حال احتمال ابتلای کودکان به آنفولانزا بیشتر است. عفونت با انتقال ویروس از فرد به فرد، به سرعت می‌تواند در میان جوامع گسترش یابد. زمانی که فرد مبتلا به آنفولانزا شروع به سرفه یا عطسه می‌کند، ویروس آنفولانزا وارد هوا شده و افراد نزدیک او، که شامل کودکان نیز هستند، ممکن است این ویروس را تنفس کنند. همچنین این ویروس ممکن است زمانی منتشر شود که کودک شما سطح سخت آلوده، مانند دستگیره‌ی در را لمس می‌کند و سپس دست یا انگشتان خود را بر روی دهان یا بینی خود می‌گذارد یا چشمان خود را می‌مالد. آنفولانزا در فصل آن که از پاییز شروع شده و در بهار تمام می‌شود، شیوع بیشتری دارد. زمان شیوع یا اپیدمی بیماری آنفولانزا معمولاً در طول ماه‌های فصل زمستان است و این بیماری بخصوص کودکان پیش دبستانی یا در سن مدرسه را درگیر می‌کند که به راحتی درمان می‌شود.
نشانه‌ها و علائم
آنفولانزا معمولاً با سرماخوردگی عادی اشتباه گرفته می‌شود، اما علائم آنفولانزا معمولاً شدیدتر از سرفه و عطسه‌ی معمولی ناشی از سرماخوردگی می‌باشند. این علائم، که غالباً دو روز بعد از مواجهه با ویروس پدیدار می‌شوند، شامل موارد زیر می‌باشند:
- تب و لرز
- سردرد
- درد عضلات
- سرگیجه
- بی اشتهایی
- خستگی
- سرفه
- گلو درد
- آبریزش بینی
- تهوع و استفراغ
- حالت ضعف
- گوش درد
- اسهال
نوزادانی که مبتلا به آنفولانزا هستند ممکن است ناگهان شروع به نق زدن و داد و بیداد کنند یا اینکه فقط حالشان خوب نباشد.
آنفولانزا چگونه منتشر می‌شود؟
ویروس‌های آنفولانزا در بینی و گلو یافت می‌شوند. بچه‌ها ممکن است آنفولانزا را از خواهر و برادر، پدر و مادر، دیگر اعضای خانواده، همبازی‌های یا مراقبین خود بگیرند. میکروب‌ها معمولاً به یکی از سه روش زیر منتشر می‌شوند:
- تماس مستقیم: مانند بوسیدن، لمس کردن یا گرفتن دست‌های یک فرد آلوده. اگر ویروس داشته باشید این ویروس در بینی، دهان، چشم‌ها یا بر روی پوست شما قرار دارد. با لمس کردن افراد دیگر، این ویروس را منتقل می‌کنید.
- تماس غیر مستقیم به معنای لمس کردن چیزی: یک اسباب بازی، دستگیره‌ی در یا دستمال استفاده شده که توسط فرد آلوده لمس شده و میکروب را بر روی خود دارد. برخی از میکروب‌ها، مانند میکروبهایی که باعث سرماخوردگی یا اسهال می‌شوند، می‌توانند برای چند ساعت بر روی سطوح باقی بمانند.
- برخی از میکروب‌ها از طریق هوا و در زمانی که فرد سرفه یا عطسه می‌کند منتشر می‌شوند. قطرات ناشی از عطسه یا سرفه‌ی یک فرد ممکن است به بینی یا دهان فرد دیگر برسد.
عوارض
در بچه‌های کوچک، آنفولانزا می‌تواند باعث خروسک (عفونت گلو و تارهای صوتی که باعث گرفتگی صدا و سینه، سرفه‌ی بلند و تنفس صدادار می‌شود)، ذات الریه (عفونت ریه) و برونشیت (عفونت راه‌های هوایی کوچک که به خس خس کردن ریه‌ها و تنفس دشوار منجر می‌شود) شود. آنفولانزا می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند و به عفونت‌های باکتریایی، عفونت گوش، ریه (پنومونی) یا سینوس‌ها (سینوزیت) بیانجامد.
درمان آنفولانزا
برای بچه‌هایی که مبتلا به آنفولانزا شده و بد حال هستند، بسیاری از مراقبت‌های ویژه‌ای وجود دارند. بچه‌ها می‌توانند از استراحت بیشتر و مایعات خاصی بهره‌مند شوند.
داروهای تب بر
اگر حال کودک شما از تب نامساعد است، دوزهایی از استامینوفن یا ایبوپروفن که توسط متخصص اطفال و با توجه به وزن و سن او تجویز می‌شود، می‌تواند حال او را بهبود ببخشد. ایبوپروفن برای کودکان شش ماه یا بالاتر تجویز می‌شود، اما هرگز نباید به بچه‌ای که دچار بی آبی بدن شده یا تهوع و استفراغ دارد، به صورت مداوم داده شود.
این نکته بسیار مهم است که هرگز نباید به کودکی که آنفولانزا دارد یا مشکوک به آنفولانزا است، آسپرین داد. آسپرین در هنگام درگیری با آنفولانزا موجب افزایش خطر ابتلا به سندروم ری پیشرفته می‌شود.
داروهای ضد ویروس
داروهای ضد ویروس برای درمان آنفولانزا با نسخه‌ی پزشک در دسترس هستند. متخصص اطفال ممکن است قادر باشد که آنفولانزا را با این داروها درمان کند. داروهای ضد ویروس اگر در یکی دو روز نخست آشکار شدن علائم بیماری مصرف شوند، به بهترین شکل عمل می‌کنند. با این حال، در برخی از بچه‌ها با ریسک بالای عوارض آنفولانزا، درمان می‌تواند دیرتر نیز شروع شود. در صورتی که کودک شما علائم زیر را دارد، در بیست و چهار ساعت نخست آشکار شدن علائم آنفولانزا با پزشک اطفال تماس گرفته و درباره‌ی داروهای ضد ویروسی مشورت کنید:
- دارای مشکل پزشکی اساسی مانند آسم، دیابت، بیماری سلول داسی شکل یا فلج مغزی است.
- کمتر از شش ماه دارد.
- کمتر از پنج سال و بخصوص کمتر از دو سال دارد.
آنفولانزا چقدر طول می‌کشد؟
پس از گذشت پنج روز، تب و دیگر علائم معمولاً ناپدید می‌شوند اما سرفه و عطسه ممکن است ادامه داشته باشد. تمامی علائم پس از یک یا دو هفته از بین می‌روند. با این حال، مهم است که آنفولانزا به صورت جدی درمان شود چرا که در صورت عدم درمان ممکن است به پنومونی و دیگر عوارض تهدید کننده‌ی حیات، بخصوص در بچه‌ها، بیانجامد.
پیشگیری
واکسن آنفولانزا
واکسیناسیون آنفولانزا برای هر کودکی که شش ماه یا بیشتر دارد توصیه می‌شود. این واکسن از کودک در مقابل ویروس‌های آنفولانزا، که متخصصان معتقدند در فصل‌های آنفولانزا بیشتر شایع هستند، محافظت می‌کند. با اینکه واکسن به طور کامل احتمال بیمار شدن را از بین نمی‌برد، اما کودکی که واکسن زده است، اگر هم آنفولانزا بگیرد با علائم کمتر و ملایم‌تری مواجه می‌شود.
واکسن‌های آنفولانزا به صورت تزریقی در دسترس هستند. این واکسن‌ها شامل ویروس‌های کشته شده‌ی آنفولانزا هستند که باعث ابتلا به این بیماری نمی‌شوند، اما بدن فرد را آماده می‌کند تا اگر با ویروس زنده‌ی آن نوع خاص روبرو شد بتواند با آن مقابله کند. تزریق واکسن آنفولانزا ایمن و اثربخش است.
جلوگیری از انتشار آنفولانزا
هیچ راه تضمین شده‌ای وجود ندارد (حتی واکسن زدن) که محافظت ۱۰۰% در مقابل آنفولانزا را ایجاد کند. اما کارهای زیر احتمال انتشار ویروس‌ها را کاهش می‌دهد:
- دست‌های کودک را مرتب با آب و صابون بشویید، به خصوص بعد از استفاده از حمام، پس از سرفه یا عطسه و قبل از آماده کردن یا خوردن غذا.
- هرگز دستمال‌های استفاده شده را برندارید.
- کودک لیوان‌ها و ظروف غذاخوری را به صورت مشترک استفاده نکند.
- در زمان بیماری کودک در خانه مانده و از رفتن به مدرسه یا سر کار پرهیز کند.
- در زمان عطسه یا سرفه دهان و بینی خود را با دستمال بپوشانید، سپس دستمال را دور بیندازید. اگر دستمال در دسترس نبود در بازو یا دستان خود عطسه یا سرفه کنید.
