مزایا و معایب قنداق کردن نوزاد
مزایا و معایب قنداق کردن نوزاد : قنداق کردن نوزادان روشی معمول در زمان های گذشته بود که هنوز هم در برخی مناطق رایج است . نکات متعددی درباره مزایا و معایب قنداق کردن نوزاد وجود دارد و برخی هنوز هم بر مزایاز قنداق کردن تاکید دارند اما باید بدانید که قنداق کردن باعث اسیب دیدن مفاصل زانو میشود . بنابراین هیچگاه کودک را قنداق نکنید . چرا که قنداق کردن کودک سبب ایجاد احتمالات مفصلی بخصوص مفصل لگن در کودک می شود . قنداق کردن دختر بچه ها خطر ناکتر بوده چرا که خطر دررفتگی مادرزادی لگن و احتمالات مفصل لگن در دختربچه ها بیشتر است و قنداق کردن باعث ایجاد اختلال در رشد لگن و بعدها در راه رفتن کودک می شود .
توصیه میکنیم این کار را بارها انجام داده تا آن را بدون نقص انجام دهید. قنداق کردن باید زمانی انجام شود که نوزاد به خوبی شیر خورده، آروغ زده، پوشک او عوض شده و چندان هم خسته نباشد.
بسیاری از کارشناسان توصیه میکنند که از قنداق کردن به عنوان شیوهای مؤثر جهت آرام ساختن نوزاد (به خصوص مواقعی که به هر دلیل تحت تأثیر محرکهای محیطی قرار گرفته و ناآرام شده) استفاده شود. همچنین وقتی نوزاد را قنداق می تقریبا در شرایطی قرار میگیرد که شباهت زیادی به درون رحم مادر دارد و به همین دلیل به سرعت آرام میشود.
یادتان باشد اگر میخواهید نوزادتان را قنداق پیچ کنید باید پیش از هر کاری مطمئن باشید که این کار را به خوبی آموختهاید. در واقع درست انجام دادن این کار اهمیت زیادی دارد زیرا اگر اندکی پارچه را سفتتر از حد متعارف دور نوزاد بپیچید ممکن است به مفاصل حساس او آسیب زیادی وارد شود. حتی در برخی موارد مشاهده شده که مادران ناآگاه و کم تجربه پارچه را با شدت زیادی به دور نوزاد پیچانده و آسیبهایی استخوان ران و لگن او وارد کردهاند.
در این موارد بروز عارضه «دیسپلازی مفصل ران» پدیدهای شایع است. پزشک در خلال بررسیهای دورهای متوجه این عارضه شده و درمانهای لازم را آغاز میکند. مطالعات نشان میدهد سابقه فامیلی، خارج ساختن نامناسب نوزاد از رحم و جنسیت نوزاد (دختر) خطر ابتلا به دیسپلازی مفصل ران را افزایش میدهد. برای اینکه مطمئن شوید نوزادتان در حین قنداق شدن دچار عارضه دیسپلازی مفصل ران نمیشود توصیه میکنیم فضای کافی در انتهای قنداق پیچ لحاظ کنید تا نوزاد بتواند پاهایش را اندکی خم کند.
قنداق کردن نوزاد به چه صورت باید انجام شود؟
در ابتدا پارچه را بر روی سطحی صاف پهن کرده و از یک گوشه آن به اندازه ۲۰ سانتیمتر تا کنید تا لبهای صاف داشته باشید. سپس نوزاد را به پشت و طوری که شانه او هم سطح لبه صاف باشد روی پارچه بخوابانید. در ادامه بازوی چپ نوزاد را کنار بدنش قرار داده و گوشه پارچه در همان سمت را بر روی بدنش کشیده و با عبور از روی بازوی راست در قسمت پشت قرار دهید. سپس همین کار را با بازوی سمت راستش انجام دهید و در نهایت انتهای پارچه یعنی جایی که به پاهایش نزدیک است را تا کرده و با گره زدن دو گوشه پشتی، به خوبی ثابتش کنید. مراقب باشید که پاهای نوزاد آزادی عمل نسبی داشته باشد به طوری که مفصل ران باید امکان جابجایی داشته و پاها نیز تا حدودی جای مانور دادن داشته باشند.