جدا کردن اتاق خواب کودک

جدا کردن اتاق خواب کودک : جایی‌که فرزندتان باید بخوابد، امری نیست که بتوان سریعاً راه حل آنرا بدست آورد. با اینکه احتمالاً پیش از این‌که فرزندتان متولد شود، ترجیحاتی داشته‌اید، اما زمانی‌که فرزندتان وارد منزل شود، احتمال این‌که در هفته‌های نخستین، موزیک شبانه او دشواری هایی را به همراه داشته باشد، بسیار زیاد است. وقتی صحبت از مشارکت در بستر یا خواب در گهواره می‌شود، درست و غلطی وجود ندارد.

گاهی اوقات بچه ها حاضر نیستند در اتاق خودشان بخوابند و اصرار دارند که در کنار پدر و مادرشان بمانند. این موضوع می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در خانواده شود و از سویی دیگر استقلال کودک را تحت تاثیر قرار می دهد.معمولا علت اصلی اصرار بچه ها به خوابیدن در کنار پدرو مادر، وابستگی آنها به والدین است. آنها از اینکه از والدینشان جدا شوند دچار اضطراب می شوند. پس بهتر است اول این وابستگی آنها را کم کنیم.

جدا کردن محل خواب کودکان از والدین باید تا سن سه سالگی به خاطر راحتی طرفین صورت پذیرد. فرزند شما باید تا سنی در کنار شما بخوابد که نتواند نیازهای اولیه خود را برطرف نماید و از لحاظ روحی و عاطفی بشدت بوجود شما وابستگی دارد.

اگر کودک شما در سن ۵ سالگی به بالا قرار دارد و حاضر نمی‌شود به اتاق خودش برود، می‌توانید با کمک روانشناس و بهره‌گیری از مشاور او را به اتاق شخصی خود بفرستید.

قطعاً همه شما وابستگی‌های بی‌شمار یک نوزاد به پدر و مادر و به خصوص مادر را درک خواهید کرد. وابستگی‌ هایی که پدر و مادر را به گونه‌ای عاطفی وادار می‌سازد تا از نوزاد مراقبت کرده و نیازهای او را مرتفع گردانند. اما گاهی اوقات با بکار‌گیری روش‌هایی خارج از اسلوب صحیح رفتاری‌، کودکان بیش از آن‌چه که باید به پدر و مادر وابسته می‌شوند و همین سبب می‌شود تا آن‌ها مدت بیشتری در حریم پدر و مادر خود سکنی داشته باشند!

حضور بیش از اندازه فرزندان در اتاق خصوصی والدین، ممکن است باعث سردی میان پدر و مادر شده و حتی زمینه ساز بروز اختلافات و برخوردهای نامناسبی میان آنان گردد. از این روست که اهمیت جدا سازی محل خواب کودکان از اتاق والدین به یک ضرورت تبدیل خواهد شد.

خطر برای نوزاد

احتمالا به علت شریک شدن یک تختخواب با والدین یا یکی از آنها یا خوابیدن در تختخواب بزرگسالان است که بعضی نوزادان می میرند.

 در تحقیقی که در سال ۲۰۱۳ انجام شد محققان به این نتیجه رسیده اند که کودکانی که زیر سه ماه سن دارند و با یکی از والدین خود در تختخواب خوابیده اند، پنج برابر کودکانی که در همان اتاق ولی جدا از پدر و مادر خود می خوابندف در معرض سندروم مرگ ناگهانی کودک (SIDS) قرار دارند.

خطر سندروم مرگ ناگهانی این نوزدان که بین سه ماه تا یک سال سن دارند، سه برابر کودکانی است که خواب مشترک با والدین خود ندارند. بر طبق مجله Science Daily این پژوهشگران برآورد می کنند که می توان از  ۸۱ درصد این مرگ و میر در میان نوزادان زیر سه ماه که بدون عوامل خطرناک دیگر صورت می گیرد، باید جلوگیری شود.

آیا بایستی جنسیت نوزاد متولد نشده خود را مشخص کنیم؟

اگر چه مطالعات نشان می دهند خوابیدن کنار کودک به شیردادن بهتر مادران در زمانی طولانی تر کمک می­کند. بر طبق مطالعه منتشر شده در سال ۲۰۱۳ در مجله پزشکی اطفال هرچه مادران با نوزادان خود در هنگام خوابیدن طولانی تر شریک شوند، به مدت طولانی­تری آنها می­توانند به نوزادان خود شیر دهند.

راه حل کارشناسان

بنا به نظر گروهی از کارشناسان خوابیدن مشترک مادر و نوزاد  را می­توان با توجه به عوامل مشخصی به طور امن و ایمن انجام داد که از جمله به خوابیدن در تختخوابی بزرگ می­توان اشاره کرد.

با توجه به این که  برای هر کسی اتاق و فضای کافی وجود دارد، به جای آنکه کودک را در میان والدین قرار دهیم، ترجیحاً او را به پشت و میان مادر و حفاظ تخت بخوابانید و مطمئن شوید شکاف یا درزی وجود نداشته باشد که نوزاد درون آن بلغزد.

تاثیر جدا کردن اتاق خواب کودک
جدا کردن اتاق خواب کودکان در سنین  تا چهار سالگی دو تاثیر مهم را بر روی کودک خواهد گذاشت:

تاثیر اول: اعتماد کودک به والدین محکمتر می گردد. به اینصورت که پدر و مادر حتی در زمانی که کنار کودک نیستند اما همیشه در دسترس هستند و امنیت مناسبی را برای او برقرار می کنند و به خواسته هایش اهمیت خواهند داد.

تاثیر دوم: تفویت حس استقلال و اعتماد به نفس در کودک:  با این روش  کودک احساس می کند فضای شخصی  و مخصوص به خود را دارد. و می تواند خود مستقلا در اتاق خود بخوابد.

بهانه‌گیری‌ کودک برای خوابیدن در کنار والدین

گاهی ممکن است کودک با اینکه به اتاق خود انس گرفته و جدا از پدر و مادر می‌خوابد، اما بعضی از شب‌ها نا آرامی کند و بخواهد که در کنار والدین بخوابد. این رفتار تا سن ۸ سالگی می‌تواند طبیعی باشد. در این مواقع پدر و مادر باید با قرار دادن قانون و قاعده او را در اتاق خود بپذیرند و از سویی دقت داشته باشند تا این بی‌قراری‌ها به هر هفته و هر شب تکرار پیدا نکند. به عنوان مثال اگر در ماه دو شب کودک نا آرامی کند و به هر دلیلی بخواهد در کنار پدر و مادر باشد، آن‌ها می‌توانند با گفتن این عبارات که: اتاق ما به زیبایی و راحتی اتاق تو نیست / ما صبح‌ها زود بیدار می‌شویم و تو نمی‌توانی راحت بخوابی و … او را مجاب کنند که همین یکبار می‌تواند در جای دیگری غیر از اتاق خودش بخوابد.

اگر درخواست‌های کودک مبنی بر خوابیدن در کنار والدین بصورت مکرر و پشت سر هم تکرار شود؛ قطعاً حاکی از علتی است که کودک را نا آرام ساخته. این عوامل می‌تواند انوع ترس‌ها مانند ترس از تنهایی و ترس از تاریکی و … باشد.

همچنین تماشای برخی از برنامه‌ها و فیلم‌هایی که برای سن کودکان تعریف نشده است باعث می‌شود که آن‌ها در هنگام خواب شبانه دچار نگرانی و پریشانی شوند. از این رو لازم است والدین دقت داشته باشند تا فرزندان آن‌چه را که مناسب با سن و شرایط روحی‌شان نیست را تماشا نکنند. در نظر داشته باشید که جداسازی محل خواب کودکان یک نیاز دو طرفه است هم برای والدین و هم برای کودک! به همین دلیل لازم است تا والدین توجه کافی داشته باشند تا محل خواب کودک خود را از سن زیرسه سال جدا کنند.