آیا من تبخال تناسلی یا هرپس دارم؟
آیا من تبخال تناسلی یا هرپس دارم؟ تبخال تناسلی که با نام ویروس هرپس سیمپلکس نیز شناخته می شود، دارای ۲ تیپ ۱-HSV و ۲-HSV می باشد. این ۲ ویروس دارای DNA دو رشته ای بوده و حدود ۴۰٪ تشابه در توالی ژنوم و ۸۳٪ شباهت در پروتئین های خود دارند که این امر توجیهی بر واکنش های متقاطع آنتی ژنتیک و شباهت بیولوژیک بین ۲ سروتیپ می باشد.
عفونت اولیه تبخال تناسلی از طریق شکاف های ظریف موجود در پوست و مخاط وارد می شود و پس از ورود به سلول های اپی تلیال شروع به تکثیر می کند. ویروس هرپس سیمپلکس می تواند توسط اعصاب حسی ناحیه آلوده جذب شده و به گانگلیون های عصبی آن ناحیه منتقل گردد.
علائم پوستی و مخاطی شامل ضایعات وزیکولاری است که عمق کمی دارند. بطوری که زخم ایجاد شده بعد از ۲ تا ۳ هفته بهبود می یابد. ضایعات بصورت موضعی بوده و منجر به تخریب لایه اپی تلیال می گردد و به دنبال این عفونت سلول های التهابی به ناحیه عفونت آمده و در اطراف لبه و بخش زیرین لایه پوست در ناحیه ضایعه، وارد می شود.
حدود ۱۰-۳۰٪ عفونت های جدید با ویروس هرپس تناسلی بدون علامت می باشد. بعد از بهبودی از عفونت اولیه تبخال تناسلی ،ویروسی بصورت نهفته در گانگلیون هایی عصبی برای سال ها باقی می ماند. بصورت دوره ای و متناوب تبخال تناسلی می تواند مجددا فعال شده و از طریق رشته های عصبی خود را به پوست و مخاط سطحی رساند.
ریزش متناوب تبخال تناسلی در موارد فعال شده در ضایعات صورت می گیرد. این حالت می تواند در فرم های علامت دارو یا اشکال خفیف بالینی و فرم های بدون علامت رخ دهد. ریزش ویروس از سطوح مخاطی دستگاه تناسلی امکان انتقال در طی تماس جنسی را ایجاد می کند. عفونت های راجعه علامت دار تبخال تناسلی در افراد نرمال طی ۱۰ روز خوب می شوند، اما در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف شده دارند، این عفونت ها علائم بسیار شدیدی ظاهر می شود.
به طور تقریبی در ۷۰ تا ۹۰ ٪ از افرادی که فرم علامت دار ناشی از ۲-HSV تناسلی دارند و حدود ۲۰ تا ۵۰ ٪ از بیمارانی که HSV-1 دارند، درطی سال اول پس از آلودگی، به طور مجدد عود عفونت تبخال تناسلی را دارند.
فرم کلاسیک عفونت ناشی از HSV-1 و HSV-2 به ترتیب منجر به بیماری تبخال دهانی و تبخال تناسلی می شوند. HSV-1 عمدتا در سنین کودکی شایع می باشد و HSV-2 بیشتر از طریق تماس جنسی منتقل می شود.
افتراق HSV-1 و HSV-2 بر اساس موقعیت آناتومیک عفونت، خصوصاً در کشورهای پیشرفته امکان پذیر نمی باشد به طوریکه در بعضی موارد HSV-1 می تواند باعث هرپس ژنیتال باشد که این مورد به دنبال تماسی جنسی به طریق نمونه گیری Oro-genital رخ می دهد.
مرورى بر روش های تشخیص HSV
عفولت تبخال تناسلی اغلب با ظاهر شدن ضایعات وزیکولار دسته جمعی ظاهر می شود، از آنجائیکه عوامل دیگری نیز می توانند ایجاد ضایعاتی در دستگاه تناسلی کنند و از نظر کلینیکی مشابه ضایعات ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس می باشد، لذا تشخیص عامل عفونت تبخال تناسلی براساس تایید آزمایشگاهی ضرورت پیدا می کند.
روش های آزمایشگاهی که در تشخیص عفونت تبخال تناسلی استفاده می شوند، شامل روش های تشخیص مستقیم در نمونه های به دست آمده از ضایعات و روش های عیرمستقیم سرولوژیک می باشد. تست های مستقیم شامل روش های تشخیص آنتی ژن، کشت ویروس و تستهای تکثیر اسید نوکلئیک (NAAT:Nucleic Acid Amplification Test) می باشند.
تست های سرولوژیک برای غربالگری مواجهه با تبخال تناسلی و با استفاده از آنتی بادی های اختصاصی انجام می شود. کشت ویروس به همراه تایپینگ هرپس اساس تشخیص HSV در ۲ دهه گذشته بوده است. تشخیص DNA ویروس در نمونه های بالینی با استفاده از و از تست های مولکولی امروزه یک روش جایگزین کشت شده است: بیش از ۴ برابر حساس تر از کشت بوده و همچنین وابستگی کمتری به نمونه گیری و شرایط انتقال نمونه دارد.
انتخاب تست مناسب و چگونگی تفسیر نتایج مربوطه تبخال تناسلی ملاحظات مهمی برای میکروبیولوژیستها و پزشکان دارد.
